1- گروه حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (8 مشاهده)
زمینه و هدف:در حقوق بین‌الملل بشردوستانه، حق بر تغذیه به عنوان یک چهارچوب قانونی و هنجاری پذیرفته‌شده برای مقابله با مشکل ناامنی غذایی شناخته شده است. ناامنی غذایی و تغذیه همچنان یک چالش جدی جهانی است، این حق، از حق تمامی انسان‌ها برای زندگی با عزت، به دور از گرسنگی، ناامنی غذایی و سوءتغذیه محافظت می‌کند و به عنوان یک حق بنیادین انسانی، زمینه‌ساز تحقق سایر حقوق بشر بوده و از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، به خصوص برای زنان که همواره با چالش‌های متعددی در این زمینه رو به رو هستند. روش:این مقاله با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی چالش‌های پیش روی تحقق حق بر تغذیه برای زنان در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی می‌پردازد. ملاحظات اخلاقی:در پژوهش حاضر جنبه‌های اخلاقی مطالعه کتابخانه‌ای شامل اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که علیرغم اهمیت این حق، در قوانین ایران تصریح مستقیمی به آن نشده است، هرچند می‌توان از طریق تفسیر قوانین مرتبط و بهره‌گیری از فحوا و روح قوانین، استنباطی از این حق داشت، اما این رویکرد از صراحت و قطعیت کافی برخوردار نیست. این ابهام قانونی، زمینه‌ساز تفاسیر مختلف و در نتیجه، تضییع احتمالی حق به غذا برای زنان می‌شود. نتیجه‌گیری:برای رفع این چالش‌ها و تضمین دسترسی پایدار و عادلانه زنان به غذا، باید اصلاحاتی در قوانین موجود صورت گیرد. این اصلاحات می‌تواند شامل گنجاندن تصریحاتی در مورد حق بر تغذیه به عنوان یک حق بنیادین برای تمامی افراد، به ویژه زنان و همچنین تعریف دقیق‌تر مسئولیت‌های دولت در این زمینه باشد. با این اصلاحات قانونی، می‌توان گام‌های مهمی در جهت به رسمیت‌شناختن و تضمین عملی حق به غذا برای زنان در ایران برداشت.
