گروه حقوق جزا و جرمشناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (438 مشاهده)
زمینه و هدف:جهان متاورس در تمامی ابعاد، میتواند زندگی فرد را تحت پوشش قرار دهد. نماد حضور وی در این جهان در قالب آواتار به مثابه نگاره دیجیتالی او است که با هدستهای مجای به جهان متاورس وارد میشود. در زمان حضور وی در متاورس، امکان این وجود دارد که فرد غرق آن جهان شده و نتواند تعادل خود را از نظر جسمی حفظ کند. در این صورت، چهبسا دچار جراحت جسمانی شود یا به دلیل حضور افراطی در این جهان، از زندگی واقعی دور مانده و دچار اعتیاد به زندگی مجازی یا مشکلات حرکتی و بینایی و... شود. از دیگرسو ممکن است با مواردی از جرائم علیه خود در جهان متاورس مانند قتل یا تعرض مواجه گردد که از نظر روحی توانایی مواجهه با آن را نداشته و دچار مشکلات و آسیبهای جدی روحی ـ روانی مانند اختلال اضطراب پس از حادثه گردد، لذا وقوع این قبیل جرائم در متاورس علیه افراد میتواند آسیبزا و نگرانکننده باشد. در قانون جزا جرائم علیه تمامیت جسمانی دارای مجازات است، لکن این مجازاتها مربوط به جرائم فضای واقعی میباشد. بنابراین رفتارهایی مانند تعرض یا کشتن آواتار یک فرد در متاورس مجازاتی نخواهد داشت و به نظر میرسد جرائمی که در دنیای متاورس رخ میدهد و یک آسیب فیزیکی مجازی با پیامدهای دنیای واقعی محسوب میشود، بدون مجازات میمانند. نقطهای که خلأ قانونی آن میتواند ابزار سوءاستفاده مجرمین و آسیبپذیری افراد را فراهم آورد. روش:برای این پژوهش از منابع انگلیسی سالهای اخیر استفاده شده است که از طریق ارتباط مفاهیم فنی متاورس و حقوق کیفری در حوزه جرائم علیه اشخاص با تجزیه و تحلیل انجام شده است. ملاحظات اخلاقی:در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافتهها: یافتهها حاکی از آن است جرائمی که در دنیای متاورس رخ میدهد، با نظام حقوق کیفری فعلی قابلیت مصداقسنجی و کیفردهی ندارد و ضرورت ورود حقوق کیفری به این فضا کاملاً ملموس میباشد. نتیجهگیری:وجود قوانین مربوط به جرائم علیه تمامیت جسمانی جهت تضمین سلامت جسمی و روانی افراد مربوط به جهان متاورس ضرورت دارد تا جرائم این فضا کمتر شده و ایمنی آن افزایش یابد.