1- گروه حقوق خصوصی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران. 2- گروه فقه و حقوق، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران.
چکیده: (16 مشاهده)
زمینه و هدف:این مقاله به بررسی حق بیماران در جبران کامل خسارتهای ناشی از خطای پزشکی، بر اساس فلسفه جبران میپردازد. هدف اصلی، تبیین ابعاد مختلف جبران خسارت، از جمله خسارات مالی و معنوی، در پی قصورات پزشکی است. مقاله با تحلیل قوانین موجود، چالشهای پیش رو و راهکارهای ارتقای حمایت از حقوق بیماران، به دنبال تحقق جبران کامل خسارتهاست. روش:این پژوهش به روش تطبیقی ـ تحلیلی و با بهرهگیری از منابع فقهی و حقوقی و منابع کتابخانهای انجام شده است. ملاحظات اخلاقی:در این پژوهش، اصول اخلاقی مرتبط با مطالعات کتابخانهای، از جمله اصالت متون، صداقت و امانتداری به طور کامل رعایت شده است. یافتهها:یافتههای پژوهش نشان میدهد که در صورت احراز خطای پزشکی، بیمار حق دارد علاوه بر خسارتهای مالی، مطالبه جبران خسارتهای معنوی خود را نیز داشته باشد. با این حال، نظام قضایی ایران در این زمینه دارای رویهای ثابت و روشن نبوده و چالشهایی مانند عدم قطعیت در پرداخت دیه برای صدمات جسمانی و ابهام قانونی در خصوص خسارات مازاد، وجود دارد. علیرغم تصریح قوانین به قابلیت مطالبه خسارت معنوی، رویه قضایی به ندرت این نوع درخواستها را میپذیرد و فقه نیز به صورت محدود به موضوع خسارات معنوی پرداخته است. به طور کلی، چالشها و موانعی بر سر راه جبران کامل خسارتها وجود دارد. نتیجهگیری:نقض حقوق بیماران و عدم تحقق جبران کامل خسارتهای ناشی از خطاهای پزشکی، چالشهایی جدی برای دستگاه قضایی و نظام سلامت ایجاد کرده است. ضعف نظارت، بیتوجهی به حقوق بیماران و نبود قوانین حمایتی جامع و منسجم، از جمله عوامل مهم این چالشها هستند. بر این اساس، لازم است قانونگذار با رویکردی جبرانی و با هدف حمایت از بیماران، به ویژه بیماران خاص، به رفع کاستیهای قانونی و قضایی بپردازد و تمهیدات لازم برای جبران کامل خسارتهای مادی و معنوی ناشی از خطای پزشکی را فراهم کند.
Ahmadi A, Pourjavaheri A. Complete Compensation for Damages Resulting from Medical Errors: A Right Based on the Philosophy of Restitution. HLJ 2024; 2 (2) :1-14 URL: http://healthlawjournal.ir/article-1-94-fa.html
احمدی علی، پورجواهری علی. جبران کامل خسارتهای ناشی از خطای پزشکی: حقی بر پایه فلسفه جبران. مجله حقوق سلامت. 1403; 2 (2) :1-14